Foto's uit de oude doos van: Wies van Loon I

Zondag 18 december 2022 Delen

Niet ver over de Nederlandse grens, in het dorpje Kalmthout, startte Wies van Loon zijn eenmans loonbedrijf. In deze eerste reportage zien we de werkzaamheden ontwikkelen met in het bijzonder de aandacht voor de drijfmesttechniek.

Van huis uit groeide Wies op op een melkveebedrijf, met daarnaast een houtzagerij. Iets wat zijn grootvader in de jaren 20 ook al had, maar dat is voor een ander verhaal.


Ook tijdens de begindagen van zijn loonwerkerscarrière werd de zagerij voortgezet.




Een Zetor 6748 met Argenterio getrokken kraan.


In combinatie met een kipper, gemaakt van een oude vrachtwagen (waar de motor, cabine en versnellingsbak van werden verwijderd) konden ook kleine grondwerkklussen worden uitgevoerd.




Eén van de eerste loonwerkactiviteiten was het strooien van kalk.


De strooier.


En een Vicon hoogkiepbak. Om meer capaciteit te hebben werd deze hoogkipper meegenomen onder het strooien.




Al snel werd het oprapen en inkuilen van gras aan het takenpakket toegevoegd. Dit werd gedaan met de Zetor en een Mengele LAW 400 opraap-snijwagen.








Het gras werd geharkt met een 2WD Zetor trekker en PZ Strela.


Uiteraard werd ook meegedaan aan trekkertrekwedstrijden.


Zijn eerste wedstrijd, in Stabroek, won Wies direct met de Zetor.






Na de 2 Zetor trekkers kwam de eerste Ford: een 6710 geleverd door dealer Luyckx uit Brecht.


Na de levering werden direct de banden gewisseld voor bredere exemplaren. Iets wat op de latere tractoren ook gebeurde. Altijd werd een relatief lichte trekker aangeschaft met grote banden, waardoor de snelheid op de weg bovendien ook omhoog ging.




De specialisatie van Wies zou uiteindelijk drijfmest gaan worden. Er werd begonnen met deze zelfbouw mesttank. Als basis diende een oude bulkoplegger van de Suiker Unie.


Door zijn specialisatie in drijfmest en een slimme aanpak (mestoverschot door intensieve veehouderij in het noorden van de provincie Antwerpen en poldergronden niet ver over de grens met Nederland) werd er veel mest uitgereden in de Bathpolders in Rilland.

Bij lange afstanden werd er met een dubbel span gereden; bestaande uit de bovengenoemde zelfgebouwde mesttank met daarachter een oude kipper-oplegger. Daar werd een dolly onder gemaakt. In de bak van de oplegger werd een mestzak gemaakt.


Dat het wel eens mis ging bewijst een foto van een lekke band op de mesttank.


Ook werd er weer stro uit de Nederlandse polders naar België gehaald.


Dumperen met de 6710, inmiddels op brede banden.


Vullen door een Poclain mobiele kraan.


En ook aan de trekkertrek werd meegedaan met de 6710.




De Zetor deed nog steeds trouw zijn dienst. Bij maaiklussen werd hij dikwijls meegenomen achter de Ford met maaier middels een trekstang. Zo kon er door 1 persoon gemaaid en direct erna geschud worden.


Door het toenemende werk in de drijfmest werd er geïnvesteerd in een Kurstjens mesttank. Ook in de winter werd er gereden over de vorst. Vaak op plekken die anders te nat zijn, zoals bijvoorbeeld akkers langs de Schelde in het havengebied van Antwerpen. Om hier te komen moest er soms worden overgestoken over een grote leiding voor het opspuiten van zand bij de BASF fabriek.


Wies beschreef zelf in 1985 hoe de combinatie is opgebouwd. In 1982 bedacht Wies zelf het bandendruk-wisselsysteem, al waren het de vrachtwagenfabrikanten Roman, Tatra en Mercedes die er patent op aanvroegen. Dit werd gebouwd op zijn eerste tank en later ook de Kurstjens tank, zodat met een lichte trekker toch 25 kuub mest kon worden vervoerd. De filosofie was toen al om met zo licht mogelijk materiaal te werken en een lage bandenspanning.

Circa 1985 kwam loonbedrijf Kunst uit Oostburg kijken bij de combinatie van Wies en kochten zelf een Kurstjens 3-asser. Zij bouwden veel drukwisselsystemen op. Kurstjens bouwde al voor 1983 een topdrukcilinder en 90cm schuiftank met een veersysteem bestaand uit tweetraps hydro balgen. Wies deed daar een combinatie van water en lucht in voor een zachter en stabieler rijcomfort.


Een vervanger voor de 6710 werd gezocht en gevonden: een Ford 7810 Gen III die het werk met de Kurstjens tank mocht overnemen. Op deze trekker werd een turbo opgebouwd voor meer vermogen.


Regelmatig werden de trekkers weer ingeruild al maakte ze ook veel uren. Tot wel 13.000 uur.






Toen het mest injecteren in Nederland langzaam verplicht werd, er later ook in België, werd geïnvesteerd in een Peecon mesttank met Roelama bemester.








En met een bouwlandinjecteur.


Ook het maïs hakselen werd aan het takenpakket toegevoegd en met succes. Alleen in de natte jaren werd er gehakseld, waarin honderden hectares werden geoogst. Eerst met een PZ 1-rijïge hakselaar en later een 2-rijer.


In de natte jaren 1998 en 2000 werd zo heel wat maïs geoogst op natte percelen waar grote hakselaars en wagens niet konden komen. Daarvoor werd de Ford trekker met een luchtdrukwisselsysteem uitgerust.


Dankzij de soort bunker achterop de trekker hoefde er geen kippers het land in.


Deze combinatie kon zelfs rijden waar mensen niet konden lopen wanneer het extreem nat was. Het gebeurde dat mensen door de trekker moesten worden gered! De chauffeur hoefde zelf geen laarzen aan en kwam nooit vast te zitten.



Met veel dank aan Maarten Suykerbuyk voor het inscannen van alle foto's en het maken van de bijschriften!